concertatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of concertō.
Participle
concertātus (feminine concertāta, neuter concertātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | concertātus | concertāta | concertātum | concertātī | concertātae | concertāta | |
| genitive | concertātī | concertātae | concertātī | concertātōrum | concertātārum | concertātōrum | |
| dative | concertātō | concertātae | concertātō | concertātīs | |||
| accusative | concertātum | concertātam | concertātum | concertātōs | concertātās | concertāta | |
| ablative | concertātō | concertātā | concertātō | concertātīs | |||
| vocative | concertāte | concertāta | concertātum | concertātī | concertātae | concertāta | |