conciens
Latin
Etymology
Present participle of concieō
Participle
conciēns (genitive concientis); third-declension one-termination participle
- Pregnant, full.
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | conciēns | concientēs | concientia | ||
| genitive | concientis | concientium | |||
| dative | concientī | concientibus | |||
| accusative | concientem | conciēns | concientēs concientīs |
concientia | |
| ablative | conciente concientī1 |
concientibus | |||
| vocative | conciēns | concientēs | concientia | ||
1When used purely as an adjective.
References
- “conciens”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press