conciliatorism
Romanian
Etymology
From conciliator + -ism.
Noun
conciliatorism n (uncountable)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | conciliatorism | conciliatorismul | conciliatorisme | conciliatorismele | |
| genitive-dative | conciliatorism | conciliatorismului | conciliatorisme | conciliatorismelor | |
| vocative | conciliatorismule | conciliatorismelor | |||