conciliere
Latin
Verb
conciliēre
- second-person singular present passive subjunctive of conciliō
Romanian
Etymology
Noun
conciliere f (plural concilieri)
Declension
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | ||
nominative-accusative | conciliere | concilierea | concilieri | concilierile | |
genitive-dative | concilieri | concilierii | concilieri | concilierilor | |
vocative | conciliere, conciliereo | concilierilor |