concinnitudo
Latin
Noun
concinnitūdō f (genitive concinnitūdinis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | concinnitūdō | concinnitūdinēs |
| genitive | concinnitūdinis | concinnitūdinum |
| dative | concinnitūdinī | concinnitūdinibus |
| accusative | concinnitūdinem | concinnitūdinēs |
| ablative | concinnitūdine | concinnitūdinibus |
| vocative | concinnitūdō | concinnitūdinēs |
Synonyms
- (beauty of style): concinnitās
References
- “concinnitudo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- concinnitudo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- concinnitudo in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016