concitandus
Latin
Etymology
Future passive participle of concitō.
Participle
concitandus (feminine concitanda, neuter concitandum); first/second-declension participle
- which is to be roused
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | concitandus | concitanda | concitandum | concitandī | concitandae | concitanda | |
| genitive | concitandī | concitandae | concitandī | concitandōrum | concitandārum | concitandōrum | |
| dative | concitandō | concitandae | concitandō | concitandīs | |||
| accusative | concitandum | concitandam | concitandum | concitandōs | concitandās | concitanda | |
| ablative | concitandō | concitandā | concitandō | concitandīs | |||
| vocative | concitande | concitanda | concitandum | concitandī | concitandae | concitanda | |