concludendus

Latin

Etymology

Future passive participle of conclūdō.

Participle

conclūdendus (feminine conclūdenda, neuter conclūdendum); first/second-declension participle

  1. which is to be concluded, finished etc.

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative conclūdendus conclūdenda conclūdendum conclūdendī conclūdendae conclūdenda
genitive conclūdendī conclūdendae conclūdendī conclūdendōrum conclūdendārum conclūdendōrum
dative conclūdendō conclūdendae conclūdendō conclūdendīs
accusative conclūdendum conclūdendam conclūdendum conclūdendōs conclūdendās conclūdenda
ablative conclūdendō conclūdendā conclūdendō conclūdendīs
vocative conclūdende conclūdenda conclūdendum conclūdendī conclūdendae conclūdenda