concova
Italian
Etymology
Inherited from Medieval Latin concuba
Pronunciation
- IPA(key): /konˈko.va/
- Rhymes: -ova
- Hyphenation: con‧có‧va
Noun
concova f (plural concove)
- (Old Italian, very rare) concubine
- Synonym: concubina
- 1250s [12th century], anonymous translator, Storie de Troja et de Roma, translation of Multae historiae et Troianae et Romanae by anonymous (in Medieval Latin); collected in “Liber Ystoriarum Romanorum - Storie de Troja et de Roma”, in Ernesto Monaci, editor, Crestomazia italiana dei primi secoli, con prospetto delle inflessioni grammaticali e glossario, volume 1, Città di Castello: S. Lapi, 1889, page 123:
- incontenente Priamus adonao tutti li filii […] et tutti li altri soi filii ke avea de soe concove, et tutti li sapii et tutti li granni de Troja. co li quali abe consilio se devesse commenzare guerra co li Greci. (Romanesco)
- [original: qui, congregatis filiis […] et aliis filiis quos ex concubinis generaverat, et omnibus sapientibus totius Graeciae, maioribus natu praecipue; quorum omnium utrum bellum Graecis indicere]
- Immediately, Priam gathered all his children […] and all the other children of his he had from his concubines, and all the wise men and great men of Troy, whom he consulted about whether or not he was to wage war against the Greeks.
References
- “concova”, in Grande dizionario della lingua italiana, volume 3 cert–dag, UTET, 1964, page 487
- “concova”, in TLIO – Tesoro della lingua italiana delle origini