concreditus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of concrēdō.
Participle
concrēditus (feminine concrēdita, neuter concrēditum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | concrēditus | concrēdita | concrēditum | concrēditī | concrēditae | concrēdita | |
| genitive | concrēditī | concrēditae | concrēditī | concrēditōrum | concrēditārum | concrēditōrum | |
| dative | concrēditō | concrēditae | concrēditō | concrēditīs | |||
| accusative | concrēditum | concrēditam | concrēditum | concrēditōs | concrēditās | concrēdita | |
| ablative | concrēditō | concrēditā | concrēditō | concrēditīs | |||
| vocative | concrēdite | concrēdita | concrēditum | concrēditī | concrēditae | concrēdita | |