condiscipulatus

Latin

Etymology

condiscipulus (schoolmate) +‎ -ātus

Pronunciation

Noun

condiscipulātus m (genitive condiscipulātūs); fourth declension

  1. (rare) companionship in school, the fact of being schoolmates

Declension

Fourth-declension noun.

singular plural
nominative condiscipulātus condiscipulātūs
genitive condiscipulātūs condiscipulātuum
dative condiscipulātuī condiscipulātibus
accusative condiscipulātum condiscipulātūs
ablative condiscipulātū condiscipulātibus
vocative condiscipulātus condiscipulātūs

References