condocturus
Latin
Etymology
Future active participle of condoceō
Participle
condoctūrus (feminine condoctūra, neuter condoctūrum); first/second-declension participle
- about to instruct
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | condoctūrus | condoctūra | condoctūrum | condoctūrī | condoctūrae | condoctūra | |
| genitive | condoctūrī | condoctūrae | condoctūrī | condoctūrōrum | condoctūrārum | condoctūrōrum | |
| dative | condoctūrō | condoctūrae | condoctūrō | condoctūrīs | |||
| accusative | condoctūrum | condoctūram | condoctūrum | condoctūrōs | condoctūrās | condoctūra | |
| ablative | condoctūrō | condoctūrā | condoctūrō | condoctūrīs | |||
| vocative | condoctūre | condoctūra | condoctūrum | condoctūrī | condoctūrae | condoctūra | |