condoctus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of condoceō

Participle

condoctus (feminine condocta, neuter condoctum); first/second-declension participle

  1. instructed

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative condoctus condocta condoctum condoctī condoctae condocta
genitive condoctī condoctae condoctī condoctōrum condoctārum condoctōrum
dative condoctō condoctae condoctō condoctīs
accusative condoctum condoctam condoctum condoctōs condoctās condocta
ablative condoctō condoctā condoctō condoctīs
vocative condocte condocta condoctum condoctī condoctae condocta

References