confabulandus
Latin
Etymology
Future passive participle of cōnfābulor
Participle
cōnfābulandus (feminine cōnfābulanda, neuter cōnfābulandum); first/second-declension participle
- which is to be conversed
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | cōnfābulandus | cōnfābulanda | cōnfābulandum | cōnfābulandī | cōnfābulandae | cōnfābulanda | |
| genitive | cōnfābulandī | cōnfābulandae | cōnfābulandī | cōnfābulandōrum | cōnfābulandārum | cōnfābulandōrum | |
| dative | cōnfābulandō | cōnfābulandae | cōnfābulandō | cōnfābulandīs | |||
| accusative | cōnfābulandum | cōnfābulandam | cōnfābulandum | cōnfābulandōs | cōnfābulandās | cōnfābulanda | |
| ablative | cōnfābulandō | cōnfābulandā | cōnfābulandō | cōnfābulandīs | |||
| vocative | cōnfābulande | cōnfābulanda | cōnfābulandum | cōnfābulandī | cōnfābulandae | cōnfābulanda | |