confedereren
Dutch
Etymology
From Middle Dutch confedereren, from Old French confederer, from Latin cōnfoederō.
Pronunciation
- IPA(key): /ˌkɔn.feː.dəˈreː.rə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: con‧fe‧de‧re‧ren
- Rhymes: -eːrən
Verb
confedereren
Conjugation
| Conjugation of confedereren (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | confedereren | |||
| past singular | confedereerde | |||
| past participle | geconfedereerd | |||
| infinitive | confedereren | |||
| gerund | confedereren n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | confedereer | confedereerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | confedereert, confedereer2 | confedereerde | ||
| 2nd person sing. (u) | confedereert | confedereerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | confedereert | confedereerde | ||
| 3rd person singular | confedereert | confedereerde | ||
| plural | confedereren | confedereerden | ||
| subjunctive sing.1 | confederere | confedereerde | ||
| subjunctive plur.1 | confedereren | confedereerden | ||
| imperative sing. | confedereer | |||
| imperative plur.1 | confedereert | |||
| participles | confedererend | geconfedereerd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||