confictus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of cōnfingō.

Participle

cōnfictus (feminine cōnficta, neuter cōnfictum); first/second-declension participle

  1. fabricated, invented

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative cōnfictus cōnficta cōnfictum cōnfictī cōnfictae cōnficta
genitive cōnfictī cōnfictae cōnfictī cōnfictōrum cōnfictārum cōnfictōrum
dative cōnfictō cōnfictae cōnfictō cōnfictīs
accusative cōnfictum cōnfictam cōnfictum cōnfictōs cōnfictās cōnficta
ablative cōnfictō cōnfictā cōnfictō cōnfictīs
vocative cōnficte cōnficta cōnfictum cōnfictī cōnfictae cōnficta

References

  • confictus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • confictus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • confictus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.