confirmandus
Latin
Etymology
Future passive participle (gerundive) of cōnfirmō
Participle
cōnfirmandus (feminine cōnfirmanda, neuter cōnfirmandum); first/second-declension participle
- which is to be established or fortified
- which is to be confirmed
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | cōnfirmandus | cōnfirmanda | cōnfirmandum | cōnfirmandī | cōnfirmandae | cōnfirmanda | |
| genitive | cōnfirmandī | cōnfirmandae | cōnfirmandī | cōnfirmandōrum | cōnfirmandārum | cōnfirmandōrum | |
| dative | cōnfirmandō | cōnfirmandae | cōnfirmandō | cōnfirmandīs | |||
| accusative | cōnfirmandum | cōnfirmandam | cōnfirmandum | cōnfirmandōs | cōnfirmandās | cōnfirmanda | |
| ablative | cōnfirmandō | cōnfirmandā | cōnfirmandō | cōnfirmandīs | |||
| vocative | cōnfirmande | cōnfirmanda | cōnfirmandum | cōnfirmandī | cōnfirmandae | cōnfirmanda | |