confiscaturus

Latin

Etymology

Future active participle of confiscō.

Participle

cōnfiscātūrus (feminine cōnfiscātūra, neuter cōnfiscātūrum); first/second-declension participle

  1. about to confiscate

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative cōnfiscātūrus cōnfiscātūra cōnfiscātūrum cōnfiscātūrī cōnfiscātūrae cōnfiscātūra
genitive cōnfiscātūrī cōnfiscātūrae cōnfiscātūrī cōnfiscātūrōrum cōnfiscātūrārum cōnfiscātūrōrum
dative cōnfiscātūrō cōnfiscātūrae cōnfiscātūrō cōnfiscātūrīs
accusative cōnfiscātūrum cōnfiscātūram cōnfiscātūrum cōnfiscātūrōs cōnfiscātūrās cōnfiscātūra
ablative cōnfiscātūrō cōnfiscātūrā cōnfiscātūrō cōnfiscātūrīs
vocative cōnfiscātūre cōnfiscātūra cōnfiscātūrum cōnfiscātūrī cōnfiscātūrae cōnfiscātūra