confiscatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of confiscō.
Participle
cōnfiscātus (feminine cōnfiscāta, neuter cōnfiscātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | cōnfiscātus | cōnfiscāta | cōnfiscātum | cōnfiscātī | cōnfiscātae | cōnfiscāta | |
| genitive | cōnfiscātī | cōnfiscātae | cōnfiscātī | cōnfiscātōrum | cōnfiscātārum | cōnfiscātōrum | |
| dative | cōnfiscātō | cōnfiscātae | cōnfiscātō | cōnfiscātīs | |||
| accusative | cōnfiscātum | cōnfiscātam | cōnfiscātum | cōnfiscātōs | cōnfiscātās | cōnfiscāta | |
| ablative | cōnfiscātō | cōnfiscātā | cōnfiscātō | cōnfiscātīs | |||
| vocative | cōnfiscāte | cōnfiscāta | cōnfiscātum | cōnfiscātī | cōnfiscātae | cōnfiscāta | |