confitendus
Latin
Etymology
Future passive participle (gerundive) of cōnfiteor.
Participle
cōnfitendus (feminine cōnfitenda, neuter cōnfitendum); first/second-declension participle
- which is to be acknowledged or confessed
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | cōnfitendus | cōnfitenda | cōnfitendum | cōnfitendī | cōnfitendae | cōnfitenda | |
| genitive | cōnfitendī | cōnfitendae | cōnfitendī | cōnfitendōrum | cōnfitendārum | cōnfitendōrum | |
| dative | cōnfitendō | cōnfitendae | cōnfitendō | cōnfitendīs | |||
| accusative | cōnfitendum | cōnfitendam | cōnfitendum | cōnfitendōs | cōnfitendās | cōnfitenda | |
| ablative | cōnfitendō | cōnfitendā | cōnfitendō | cōnfitendīs | |||
| vocative | cōnfitende | cōnfitenda | cōnfitendum | cōnfitendī | cōnfitendae | cōnfitenda | |