confotus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of cōnfoveō.

Participle

cōnfōtus (feminine cōnfōta, neuter cōnfōtum); first/second-declension participle

  1. nurtured, cherished

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative cōnfōtus cōnfōta cōnfōtum cōnfōtī cōnfōtae cōnfōta
genitive cōnfōtī cōnfōtae cōnfōtī cōnfōtōrum cōnfōtārum cōnfōtōrum
dative cōnfōtō cōnfōtae cōnfōtō cōnfōtīs
accusative cōnfōtum cōnfōtam cōnfōtum cōnfōtōs cōnfōtās cōnfōta
ablative cōnfōtō cōnfōtā cōnfōtō cōnfōtīs
vocative cōnfōte cōnfōta cōnfōtum cōnfōtī cōnfōtae cōnfōta