confugiendus
Latin
Etymology
Future passive participle (gerundive) of cōnfugiō.
Participle
cōnfugiendus (feminine cōnfugienda, neuter cōnfugiendum); first/second-declension participle
- which is to be fled (from)
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | cōnfugiendus | cōnfugienda | cōnfugiendum | cōnfugiendī | cōnfugiendae | cōnfugienda | |
| genitive | cōnfugiendī | cōnfugiendae | cōnfugiendī | cōnfugiendōrum | cōnfugiendārum | cōnfugiendōrum | |
| dative | cōnfugiendō | cōnfugiendae | cōnfugiendō | cōnfugiendīs | |||
| accusative | cōnfugiendum | cōnfugiendam | cōnfugiendum | cōnfugiendōs | cōnfugiendās | cōnfugienda | |
| ablative | cōnfugiendō | cōnfugiendā | cōnfugiendō | cōnfugiendīs | |||
| vocative | cōnfugiende | cōnfugienda | cōnfugiendum | cōnfugiendī | cōnfugiendae | cōnfugienda | |