confugiens

Latin

Etymology

Present participle of cōnfugiō.

Participle

cōnfugiēns (genitive cōnfugientis); third-declension one-termination participle

  1. fleeing

Declension

Third-declension participle.

singular plural
masc./fem. neuter masc./fem. neuter
nominative cōnfugiēns cōnfugientēs cōnfugientia
genitive cōnfugientis cōnfugientium
dative cōnfugientī cōnfugientibus
accusative cōnfugientem cōnfugiēns cōnfugientēs
cōnfugientīs
cōnfugientia
ablative cōnfugiente
cōnfugientī1
cōnfugientibus
vocative cōnfugiēns cōnfugientēs cōnfugientia

1When used purely as an adjective.