congiarius
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔŋ.ɡiˈaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kon̠ʲ.d͡ʒiˈaː.ri.us]
Adjective
congiārius (feminine congiāria, neuter congiārium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | congiārius | congiāria | congiārium | congiāriī | congiāriae | congiāria | |
| genitive | congiāriī | congiāriae | congiāriī | congiāriōrum | congiāriārum | congiāriōrum | |
| dative | congiāriō | congiāriae | congiāriō | congiāriīs | |||
| accusative | congiārium | congiāriam | congiārium | congiāriōs | congiāriās | congiāria | |
| ablative | congiāriō | congiāriā | congiāriō | congiāriīs | |||
| vocative | congiārie | congiāria | congiārium | congiāriī | congiāriae | congiāria | |
References
- “congiarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- congiarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.