congratulans
Latin
Etymology
Present participle of congrātulor.
Participle
congrātulāns (genitive congrātulantis); third-declension one-termination participle
- rejoicing with
- congratulating
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | congrātulāns | congrātulantēs | congrātulantia | ||
| genitive | congrātulantis | congrātulantium | |||
| dative | congrātulantī | congrātulantibus | |||
| accusative | congrātulantem | congrātulāns | congrātulantēs congrātulantīs |
congrātulantia | |
| ablative | congrātulante congrātulantī1 |
congrātulantibus | |||
| vocative | congrātulāns | congrātulantēs | congrātulantia | ||
1When used purely as an adjective.