congyratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of congȳrō
Participle
congȳrātus (feminine congȳrāta, neuter congȳrātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | congȳrātus | congȳrāta | congȳrātum | congȳrātī | congȳrātae | congȳrāta | |
| genitive | congȳrātī | congȳrātae | congȳrātī | congȳrātōrum | congȳrātārum | congȳrātōrum | |
| dative | congȳrātō | congȳrātae | congȳrātō | congȳrātīs | |||
| accusative | congȳrātum | congȳrātam | congȳrātum | congȳrātōs | congȳrātās | congȳrāta | |
| ablative | congȳrātō | congȳrātā | congȳrātō | congȳrātīs | |||
| vocative | congȳrāte | congȳrāta | congȳrātum | congȳrātī | congȳrātae | congȳrāta | |