coniectarius

Latin

Etymology

From cōniciō (bring together, connect; prophesy; conclude), from con- (with) + iaciō (throw, hurl).

Pronunciation

Adjective

coniectārius (feminine coniectāria, neuter coniectārium); first/second-declension adjective

  1. Of or pertaining to conjecture or inference; conjectural.

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative coniectārius coniectāria coniectārium coniectāriī coniectāriae coniectāria
genitive coniectāriī coniectāriae coniectāriī coniectāriōrum coniectāriārum coniectāriōrum
dative coniectāriō coniectāriae coniectāriō coniectāriīs
accusative coniectārium coniectāriam coniectārium coniectāriōs coniectāriās coniectāria
ablative coniectāriō coniectāriā coniectāriō coniectāriīs
vocative coniectārie coniectāria coniectārium coniectāriī coniectāriae coniectāria

Derived terms

  • coniectātōrius