coniectarius
Latin
Etymology
From cōniciō (“bring together, connect; prophesy; conclude”), from con- (“with”) + iaciō (“throw, hurl”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔn.jɛkˈtaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kon.jekˈt̪aː.ri.us]
Adjective
coniectārius (feminine coniectāria, neuter coniectārium); first/second-declension adjective
- Of or pertaining to conjecture or inference; conjectural.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | coniectārius | coniectāria | coniectārium | coniectāriī | coniectāriae | coniectāria | |
| genitive | coniectāriī | coniectāriae | coniectāriī | coniectāriōrum | coniectāriārum | coniectāriōrum | |
| dative | coniectāriō | coniectāriae | coniectāriō | coniectāriīs | |||
| accusative | coniectārium | coniectāriam | coniectārium | coniectāriōs | coniectāriās | coniectāria | |
| ablative | coniectāriō | coniectāriā | coniectāriō | coniectāriīs | |||
| vocative | coniectārie | coniectāria | coniectārium | coniectāriī | coniectāriae | coniectāria | |
Derived terms
- coniectātōrius