coniecturus
Latin
Etymology
Future active participle of cōniciō.
Participle
coniectūrus (feminine coniectūra, neuter coniectūrum); first/second-declension participle
- about to connect
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | coniectūrus | coniectūra | coniectūrum | coniectūrī | coniectūrae | coniectūra | |
genitive | coniectūrī | coniectūrae | coniectūrī | coniectūrōrum | coniectūrārum | coniectūrōrum | |
dative | coniectūrō | coniectūrae | coniectūrō | coniectūrīs | |||
accusative | coniectūrum | coniectūram | coniectūrum | coniectūrōs | coniectūrās | coniectūra | |
ablative | coniectūrō | coniectūrā | coniectūrō | coniectūrīs | |||
vocative | coniectūre | coniectūra | coniectūrum | coniectūrī | coniectūrae | coniectūra |