coniecturus

Latin

Etymology

Future active participle of cōniciō.

Participle

coniectūrus (feminine coniectūra, neuter coniectūrum); first/second-declension participle

  1. about to connect

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative coniectūrus coniectūra coniectūrum coniectūrī coniectūrae coniectūra
genitive coniectūrī coniectūrae coniectūrī coniectūrōrum coniectūrārum coniectūrōrum
dative coniectūrō coniectūrae coniectūrō coniectūrīs
accusative coniectūrum coniectūram coniectūrum coniectūrōs coniectūrās coniectūra
ablative coniectūrō coniectūrā coniectūrō coniectūrīs
vocative coniectūre coniectūra coniectūrum coniectūrī coniectūrae coniectūra