coniugandus
Latin
Etymology
Future passive participle of coniugō.
Participle
coniugandus (feminine coniuganda, neuter coniugandum); first/second-declension participle
- which is to be united
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | coniugandus | coniuganda | coniugandum | coniugandī | coniugandae | coniuganda | |
| genitive | coniugandī | coniugandae | coniugandī | coniugandōrum | coniugandārum | coniugandōrum | |
| dative | coniugandō | coniugandae | coniugandō | coniugandīs | |||
| accusative | coniugandum | coniugandam | coniugandum | coniugandōs | coniugandās | coniuganda | |
| ablative | coniugandō | coniugandā | coniugandō | coniugandīs | |||
| vocative | coniugande | coniuganda | coniugandum | coniugandī | coniugandae | coniuganda | |