coniugatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of coniugō.

Participle

coniugātus (feminine coniugāta, neuter coniugātum); first/second-declension participle

  1. united

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative coniugātus coniugāta coniugātum coniugātī coniugātae coniugāta
genitive coniugātī coniugātae coniugātī coniugātōrum coniugātārum coniugātōrum
dative coniugātō coniugātae coniugātō coniugātīs
accusative coniugātum coniugātam coniugātum coniugātōs coniugātās coniugāta
ablative coniugātō coniugātā coniugātō coniugātīs
vocative coniugāte coniugāta coniugātum coniugātī coniugātae coniugāta