coniurans

Latin

Etymology

Present participle of coniūrō.

Participle

coniūrāns (genitive coniūrantis); third-declension one-termination participle

  1. conspiring

Declension

Third-declension participle.

singular plural
masc./fem. neuter masc./fem. neuter
nominative coniūrāns coniūrantēs coniūrantia
genitive coniūrantis coniūrantium
dative coniūrantī coniūrantibus
accusative coniūrantem coniūrāns coniūrantēs
coniūrantīs
coniūrantia
ablative coniūrante
coniūrantī1
coniūrantibus
vocative coniūrāns coniūrantēs coniūrantia

1When used purely as an adjective.