conlaudatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of conlaudō.
Participle
conlaudātus (feminine conlaudāta, neuter conlaudātum); first/second-declension participle
- alternative form of collaudātus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | conlaudātus | conlaudāta | conlaudātum | conlaudātī | conlaudātae | conlaudāta | |
| genitive | conlaudātī | conlaudātae | conlaudātī | conlaudātōrum | conlaudātārum | conlaudātōrum | |
| dative | conlaudātō | conlaudātae | conlaudātō | conlaudātīs | |||
| accusative | conlaudātum | conlaudātam | conlaudātum | conlaudātōs | conlaudātās | conlaudāta | |
| ablative | conlaudātō | conlaudātā | conlaudātō | conlaudātīs | |||
| vocative | conlaudāte | conlaudāta | conlaudātum | conlaudātī | conlaudātae | conlaudāta | |