connubium
Latin
Noun
connū̆bium n (genitive connū̆biī or connū̆bī); second declension
Declension
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | connū̆bium | connū̆bia |
| genitive | connū̆biī connū̆bī1 |
connū̆biōrum |
| dative | connū̆biō | connū̆biīs |
| accusative | connū̆bium | connū̆bia |
| ablative | connū̆biō | connū̆biīs |
| vocative | connū̆bium | connū̆bia |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Derived terms
- Castī connūbiī (of chaste wedlock)