conparatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of conparō.
Participle
conparātus (feminine conparāta, neuter conparātum); first/second-declension participle
- alternative form of comparātus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | conparātus | conparāta | conparātum | conparātī | conparātae | conparāta | |
| genitive | conparātī | conparātae | conparātī | conparātōrum | conparātārum | conparātōrum | |
| dative | conparātō | conparātae | conparātō | conparātīs | |||
| accusative | conparātum | conparātam | conparātum | conparātōs | conparātās | conparāta | |
| ablative | conparātō | conparātā | conparātō | conparātīs | |||
| vocative | conparāte | conparāta | conparātum | conparātī | conparātae | conparāta | |