conpunctus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of conpungō.
Participle
conpūnctus (feminine conpūncta, neuter conpūnctum); first/second-declension participle
- alternative form of compunctus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | conpūnctus | conpūncta | conpūnctum | conpūnctī | conpūnctae | conpūncta | |
| genitive | conpūnctī | conpūnctae | conpūnctī | conpūnctōrum | conpūnctārum | conpūnctōrum | |
| dative | conpūnctō | conpūnctae | conpūnctō | conpūnctīs | |||
| accusative | conpūnctum | conpūnctam | conpūnctum | conpūnctōs | conpūnctās | conpūncta | |
| ablative | conpūnctō | conpūnctā | conpūnctō | conpūnctīs | |||
| vocative | conpūncte | conpūncta | conpūnctum | conpūnctī | conpūnctae | conpūncta | |