conquassatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of conquassō.
Participle
conquassātus (feminine conquassāta, neuter conquassātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | conquassātus | conquassāta | conquassātum | conquassātī | conquassātae | conquassāta | |
| genitive | conquassātī | conquassātae | conquassātī | conquassātōrum | conquassātārum | conquassātōrum | |
| dative | conquassātō | conquassātae | conquassātō | conquassātīs | |||
| accusative | conquassātum | conquassātam | conquassātum | conquassātōs | conquassātās | conquassāta | |
| ablative | conquassātō | conquassātā | conquassātō | conquassātīs | |||
| vocative | conquassāte | conquassāta | conquassātum | conquassātī | conquassātae | conquassāta | |