consacrandus
Latin
Etymology
Future passive participle of cōnsacrō.
Participle
cōnsacrandus (feminine cōnsacranda, neuter cōnsacrandum); first/second-declension participle
- alternative form of cōnsecrandus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | cōnsacrandus | cōnsacranda | cōnsacrandum | cōnsacrandī | cōnsacrandae | cōnsacranda | |
| genitive | cōnsacrandī | cōnsacrandae | cōnsacrandī | cōnsacrandōrum | cōnsacrandārum | cōnsacrandōrum | |
| dative | cōnsacrandō | cōnsacrandae | cōnsacrandō | cōnsacrandīs | |||
| accusative | cōnsacrandum | cōnsacrandam | cōnsacrandum | cōnsacrandōs | cōnsacrandās | cōnsacranda | |
| ablative | cōnsacrandō | cōnsacrandā | cōnsacrandō | cōnsacrandīs | |||
| vocative | cōnsacrande | cōnsacranda | cōnsacrandum | cōnsacrandī | cōnsacrandae | cōnsacranda | |