consatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of cōnserō.

Participle

cōnsatus (feminine cōnsata, neuter cōnsatum); first/second-declension participle

  1. sown

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative cōnsatus cōnsata cōnsatum cōnsatī cōnsatae cōnsata
genitive cōnsatī cōnsatae cōnsatī cōnsatōrum cōnsatārum cōnsatōrum
dative cōnsatō cōnsatae cōnsatō cōnsatīs
accusative cōnsatum cōnsatam cōnsatum cōnsatōs cōnsatās cōnsata
ablative cōnsatō cōnsatā cōnsatō cōnsatīs
vocative cōnsate cōnsata cōnsatum cōnsatī cōnsatae cōnsata

References

  • consatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • consatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.