conscissus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of cōnscindō.

Participle

cōnscissus (feminine cōnscissa, neuter cōnscissum); first/second-declension participle

  1. torn or rent to pieces

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative cōnscissus cōnscissa cōnscissum cōnscissī cōnscissae cōnscissa
genitive cōnscissī cōnscissae cōnscissī cōnscissōrum cōnscissārum cōnscissōrum
dative cōnscissō cōnscissae cōnscissō cōnscissīs
accusative cōnscissum cōnscissam cōnscissum cōnscissōs cōnscissās cōnscissa
ablative cōnscissō cōnscissā cōnscissō cōnscissīs
vocative cōnscisse cōnscissa cōnscissum cōnscissī cōnscissae cōnscissa

References

  • conscissus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • conscissus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • conscissus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.