conscissus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of cōnscindō.
Participle
cōnscissus (feminine cōnscissa, neuter cōnscissum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | cōnscissus | cōnscissa | cōnscissum | cōnscissī | cōnscissae | cōnscissa | |
| genitive | cōnscissī | cōnscissae | cōnscissī | cōnscissōrum | cōnscissārum | cōnscissōrum | |
| dative | cōnscissō | cōnscissae | cōnscissō | cōnscissīs | |||
| accusative | cōnscissum | cōnscissam | cōnscissum | cōnscissōs | cōnscissās | cōnscissa | |
| ablative | cōnscissō | cōnscissā | cōnscissō | cōnscissīs | |||
| vocative | cōnscisse | cōnscissa | cōnscissum | cōnscissī | cōnscissae | cōnscissa | |
References
- “conscissus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “conscissus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- conscissus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.