consecrator
English
Noun
consecrator (plural consecrators)
- A person who consecrates
Anagrams
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kõː.sɛˈkraː.tɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kon.seˈkraː.t̪or]
Noun
cōnsecrātor m (genitive cōnsecrātōris, feminine cōnsecrātrīx); third declension
- one who consecrates or dedicates
Declension
Third-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | cōnsecrātor | cōnsecrātōrēs |
genitive | cōnsecrātōris | cōnsecrātōrum |
dative | cōnsecrātōrī | cōnsecrātōribus |
accusative | cōnsecrātōrem | cōnsecrātōrēs |
ablative | cōnsecrātōre | cōnsecrātōribus |
vocative | cōnsecrātor | cōnsecrātōrēs |
Verb
cōnsecrātor
- second/third-person singular future passive imperative of cōnsecrō
References
- “consecrator”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- consecrator in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.