consecratus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of cōnsecrō.

Participle

cōnsecrātus (feminine cōnsecrāta, neuter cōnsecrātum); first/second-declension participle

  1. consecrated, dedicated
  2. sanctified

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative cōnsecrātus cōnsecrāta cōnsecrātum cōnsecrātī cōnsecrātae cōnsecrāta
genitive cōnsecrātī cōnsecrātae cōnsecrātī cōnsecrātōrum cōnsecrātārum cōnsecrātōrum
dative cōnsecrātō cōnsecrātae cōnsecrātō cōnsecrātīs
accusative cōnsecrātum cōnsecrātam cōnsecrātum cōnsecrātōs cōnsecrātās cōnsecrāta
ablative cōnsecrātō cōnsecrātā cōnsecrātō cōnsecrātīs
vocative cōnsecrāte cōnsecrāta cōnsecrātum cōnsecrātī cōnsecrātae cōnsecrāta

References

  • consecratus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers