consignatio
Latin
Noun
cōnsignātiō f (genitive cōnsignātiōnis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | cōnsignātiō | cōnsignātiōnēs |
| genitive | cōnsignātiōnis | cōnsignātiōnum |
| dative | cōnsignātiōnī | cōnsignātiōnibus |
| accusative | cōnsignātiōnem | cōnsignātiōnēs |
| ablative | cōnsignātiōne | cōnsignātiōnibus |
| vocative | cōnsignātiō | cōnsignātiōnēs |
Descendants
- English: consignation
- French: consignation
- Portuguese: consignação
- Romanian: consemnațiune
- Spanish: consignación
References
- “consignatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "consignatio", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- consignatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.