consiliatus
Latin
Etymology
Perfect participle of cōnsilior
Participle
cōnsiliātus (feminine cōnsiliāta, neuter cōnsiliātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | cōnsiliātus | cōnsiliāta | cōnsiliātum | cōnsiliātī | cōnsiliātae | cōnsiliāta | |
| genitive | cōnsiliātī | cōnsiliātae | cōnsiliātī | cōnsiliātōrum | cōnsiliātārum | cōnsiliātōrum | |
| dative | cōnsiliātō | cōnsiliātae | cōnsiliātō | cōnsiliātīs | |||
| accusative | cōnsiliātum | cōnsiliātam | cōnsiliātum | cōnsiliātōs | cōnsiliātās | cōnsiliāta | |
| ablative | cōnsiliātō | cōnsiliātā | cōnsiliātō | cōnsiliātīs | |||
| vocative | cōnsiliāte | cōnsiliāta | cōnsiliātum | cōnsiliātī | cōnsiliātae | cōnsiliāta | |