consocius
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kõːˈsɔ.ki.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [konˈsɔː.t͡ʃi.us]
Adjective
cōnsocius (feminine cōnsocia, neuter cōnsocium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | cōnsocius | cōnsocia | cōnsocium | cōnsociī | cōnsociae | cōnsocia | |
| genitive | cōnsociī | cōnsociae | cōnsociī | cōnsociōrum | cōnsociārum | cōnsociōrum | |
| dative | cōnsociō | cōnsociae | cōnsociō | cōnsociīs | |||
| accusative | cōnsocium | cōnsociam | cōnsocium | cōnsociōs | cōnsociās | cōnsocia | |
| ablative | cōnsociō | cōnsociā | cōnsociō | cōnsociīs | |||
| vocative | cōnsocie | cōnsocia | cōnsocium | cōnsociī | cōnsociae | cōnsocia | |
Noun
cōnsocius m (genitive cōnsociī or cōnsocī, feminine cōnsocia); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | cōnsocius | cōnsociī |
| genitive | cōnsociī cōnsocī1 |
cōnsociōrum |
| dative | cōnsociō | cōnsociīs |
| accusative | cōnsocium | cōnsociōs |
| ablative | cōnsociō | cōnsociīs |
| vocative | cōnsocie | cōnsociī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Descendants
References
- “consocius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "consocius", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- consocius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.