consolandus
Latin
Etymology
Future passive participle of consōlō.
Participle
cōnsōlandus (feminine cōnsōlanda, neuter cōnsōlandum); first/second-declension participle
- which is to be consoled
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | cōnsōlandus | cōnsōlanda | cōnsōlandum | cōnsōlandī | cōnsōlandae | cōnsōlanda | |
| genitive | cōnsōlandī | cōnsōlandae | cōnsōlandī | cōnsōlandōrum | cōnsōlandārum | cōnsōlandōrum | |
| dative | cōnsōlandō | cōnsōlandae | cōnsōlandō | cōnsōlandīs | |||
| accusative | cōnsōlandum | cōnsōlandam | cōnsōlandum | cōnsōlandōs | cōnsōlandās | cōnsōlanda | |
| ablative | cōnsōlandō | cōnsōlandā | cōnsōlandō | cōnsōlandīs | |||
| vocative | cōnsōlande | cōnsōlanda | cōnsōlandum | cōnsōlandī | cōnsōlandae | cōnsōlanda | |