consolatus
Latin
Etymology
Perfect participle of cōnsōlor
Participle
cōnsōlātus (feminine cōnsōlāta, neuter cōnsōlātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | cōnsōlātus | cōnsōlāta | cōnsōlātum | cōnsōlātī | cōnsōlātae | cōnsōlāta | |
| genitive | cōnsōlātī | cōnsōlātae | cōnsōlātī | cōnsōlātōrum | cōnsōlātārum | cōnsōlātōrum | |
| dative | cōnsōlātō | cōnsōlātae | cōnsōlātō | cōnsōlātīs | |||
| accusative | cōnsōlātum | cōnsōlātam | cōnsōlātum | cōnsōlātōs | cōnsōlātās | cōnsōlāta | |
| ablative | cōnsōlātō | cōnsōlātā | cōnsōlātō | cōnsōlātīs | |||
| vocative | cōnsōlāte | cōnsōlāta | cōnsōlātum | cōnsōlātī | cōnsōlātae | cōnsōlāta | |
References
- "consolatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)