constabiliens
Latin
Etymology
Present participle of cōnstabiliō
Participle
cōnstabiliēns (genitive cōnstabilientis); third-declension one-termination participle
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | cōnstabiliēns | cōnstabilientēs | cōnstabilientia | ||
| genitive | cōnstabilientis | cōnstabilientium | |||
| dative | cōnstabilientī | cōnstabilientibus | |||
| accusative | cōnstabilientem | cōnstabiliēns | cōnstabilientēs cōnstabilientīs |
cōnstabilientia | |
| ablative | cōnstabiliente cōnstabilientī1 |
cōnstabilientibus | |||
| vocative | cōnstabiliēns | cōnstabilientēs | cōnstabilientia | ||
1When used purely as an adjective.