constituitor
Latin
Verb
cōnstituitor
- second/third-person singular future passive imperative of cōnstituō
Romanian
Etymology
From constitui + -itor.
Adjective
constituitor m or n (feminine singular constituitoare, masculine plural constituitori, feminine and neuter plural constituitoare)
Declension
| singular | plural | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | |||
| nominative- accusative |
indefinite | constituitor | constituitoare | constituitori | constituitoare | |||
| definite | constituitorul | constituitoarea | constituitorii | constituitoarele | ||||
| genitive- dative |
indefinite | constituitor | constituitoare | constituitori | constituitoare | |||
| definite | constituitorului | constituitoarei | constituitorilor | constituitoarelor | ||||
Noun
constituitor m (plural constituitori)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | constituitor | constituitorul | constituitori | constituitorii | |
| genitive-dative | constituitor | constituitorului | constituitori | constituitorilor | |
| vocative | constituitorule | constituitorilor | |||
References
- constituitor in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN