constructus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of cōnstruō.

Participle

cōnstrūctus (feminine cōnstrūcta, neuter cōnstrūctum); first/second-declension participle

  1. collected together
  2. constructed, fabricated, erected

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative cōnstrūctus cōnstrūcta cōnstrūctum cōnstrūctī cōnstrūctae cōnstrūcta
genitive cōnstrūctī cōnstrūctae cōnstrūctī cōnstrūctōrum cōnstrūctārum cōnstrūctōrum
dative cōnstrūctō cōnstrūctae cōnstrūctō cōnstrūctīs
accusative cōnstrūctum cōnstrūctam cōnstrūctum cōnstrūctōs cōnstrūctās cōnstrūcta
ablative cōnstrūctō cōnstrūctā cōnstrūctō cōnstrūctīs
vocative cōnstrūcte cōnstrūcta cōnstrūctum cōnstrūctī cōnstrūctae cōnstrūcta

References

  • constructus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • constructus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • constructus in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016