consubstantialis
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kõː.sʊp.stan.tiˈaː.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kon.sub.st̪an.t̪͡s̪iˈaː.lis]
Adjective
cōnsubstantiālis (neuter cōnsubstantiāle); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | cōnsubstantiālis | cōnsubstantiāle | cōnsubstantiālēs | cōnsubstantiālia | |
| genitive | cōnsubstantiālis | cōnsubstantiālium | |||
| dative | cōnsubstantiālī | cōnsubstantiālibus | |||
| accusative | cōnsubstantiālem | cōnsubstantiāle | cōnsubstantiālēs cōnsubstantiālīs |
cōnsubstantiālia | |
| ablative | cōnsubstantiālī | cōnsubstantiālibus | |||
| vocative | cōnsubstantiālis | cōnsubstantiāle | cōnsubstantiālēs | cōnsubstantiālia | |
References
- “consubstantialis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- consubstantialis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.