consuetudine
Italian
Etymology
Borrowed from Latin cōnsuētūdinem (“custom”). Doublet of costume.
Pronunciation
- IPA(key): /kon.su.eˈtu.di.ne/, /kon.sweˈtu.di.ne/[1]
- Rhymes: -udine
- Hyphenation: con‧su‧e‧tù‧di‧ne, con‧sue‧tù‧di‧ne
Noun
consuetudine f (plural consuetudini)
- custom, habit
- Synonym: abitudine
- custom, tradition, usage, rule
- Synonyms: tradizione, usanza, regola
Related terms
References
- ^ consuetudine in Luciano Canepari, Dizionario di Pronuncia Italiana (DiPI)
Latin
Noun
cōnsuētūdine f
- ablative singular of cōnsuētūdō
Romanian
Etymology
Borrowed from Latin consuetudo.
Noun
consuetudine f (plural consuetudini)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | consuetudine | consuetudinea | consuetudini | consuetudinile | |
| genitive-dative | consuetudini | consuetudinii | consuetudini | consuetudinilor | |
| vocative | consuetudine, consuetudineo | consuetudinilor | |||